erken kaybedenler

ankara polisiyeleriyle tanıdığımız emrah serbes, bu defa direksiyonu kırıyor ve edebiyatımızda pek de işlenmemiş bir başka meseleye el atıyor. erkek çocukların enerjik, hüzünlü, alengirli dünyasına giriyoruz... baba çalışıyor, anne ev hanımı, muhafazakarlığın kalesi...işçiler, yoksullar, teyzeler, abiler... kolay ağlayan sert adamlar... taşra seyrekliği, mahallenin kalabalığı... kıskanç, gururlu, saf ergenler... emrah serbes, çabuk öfkelenen, kolay vazgeçen, baştan çıkmış erkek çocukları konuşturuyor... kederli, insana dokunan komik hikayeler bunlar... "dizinin dizime değişi, handan'ın annesi için bir kelebeğin kanat çırpışıysa benim için kasırgaydı. kaç sene geçti, hâlâ unutmam, günde en az beş sefer aklıma gelir. biliyorum bu durumun, kökeni memeden kesildiğim güne kadar uzanan psikolojik nedenleri vardır. ama bir kadını unutulmaz yapan şey, bir vakitler ona duyulan arzunun şiddetiyle doğru orantılı değil midir? o arzunun kıyısında, gerçekleşme olasılığının tam yanı başında, sanki arada başka hiçbir engel yokmuş gibi rahat davranabilmekle, kendini o tatlı yanılsamaya kaptırabilmekle doğru orantılı değil midir? bu olgunun da mı sorumlusu benim mutsuz geçen çocukluğum? cevap? yok! kalırsın öyle..." taşrada ve kainatta, yapayalnız kalmış erkek çocukların hikayesi... erken kaybedenler... yoldan çıkmış bir neslin manifestosu...

hep okumak istediğim yazarın bir başka kitabı. ilerde okuyacağım inş

“apartmanın girişindeki lambayı sen mi kırdın bülent?” “hangisini?” “otomatik yanan, sensörlü lamba.” “hayır.” “komşu görmüş, yalan söyleme. süpürge sapıyla kırmışsın dün gece.” önüme baktım. “neden kırdın?” cevap yok. “hasta mısın evladım? söyle bana, neyin var, neden kırdın lambayı, yapma böyle…” “kırdımsa kırdım, ne olacak! çok mu değerliymiş?” “lamba senden değerli mi evladım, lambanın amına koyayım, lamba kim? yöneticiye de dedim. lambanızı sikeyim, kaç paraysa veririz. sen değerlisin benim için.” “beni görünce yanmıyordu baba.” “nasıl ya?” “görmezden geliyordu, yanmıyordu. kaç sefer yok saydı beni.” “e beni görünce de yanmıyordu bazen, böyle el sallayacaksın havaya doğru, o zaman yanıyor.” “hadi ya! sahiden mi?” “evet. ucuzundan takmışlar. bizimle bir alakası yok.” babama sarıldım yıllar sonra.”

lisedeyken okumuş olduğum kitaplardan biri.zaten ince olan kitabı bir çırpıda bitirmiştim.okuduğum tek emrah serbes kitabıydı.deliduman'ı da okuyacağım.

bi emrah serbes kitabı. en sevdiğim ikinci kitap. karanlıkta nufüs sayımı şöyle yapılır: yaşayanlar bir sigara yakar. sözü efsanevi niteliğini taşır.

80'ler ve 90'ların başında doğmuş olan nesilin özellikle de erkeklerin çocukluğunu anlatan, kimi zaman güldüren kimi zaman gözleri nemlendiren, çağdaş edebiyatın en güzide eserlerindendir.

son üç dört yılda okuduğum en eğlenceli kitaplardan biriydi.

emrah serbes'in okudukça okunulası güzel kitabı. yaşları, mevkileri ve çevreleri ayırt gözetilmeksizin erkek çocuklarının 'gerçek' dünyasına tutulmuş bir ayna resmen. aynı zamanda hem eğlenceli hem de hüzünlü olmayı başarabilmiş türden kitaplardan. kesinlikle samimi ve okunmaya değer. kitap birbirinden bağımsız 8 hikayeden oluşuyor. benim favorim açık ara farkla 'kimi sevsem çıkmazı' idi. yukarıda osmannuri isimli yazarın da paylaştığı kısımsa benim de aynı zamanda en sevdiğim bölümüdür kitabın. "büyüdükçe öyle küçüldüm ki içimde taşacak bir şey kalmadı." lütfen okuyunuz

--- spoiler --- unutmanın acısı, ayrılığın acısından farklı. ayrılık hüzne yakın, unutmak kasvete. --- spoiler ---

--- spoiler --- kendini kandırmaca, en sevdiğim oyun. --- spoiler ---

emrah serbes'in 2009 yılında çıkarmış olduğu hikayeler derlemesi. an itibariyle tek seferde okunulan kitaplar listeme girmiş bulunmakta olan samimiyet fışkıran kitap. emrah serbes'i kafa dergisinde ki yazı dizilerinden takip ediyorum son dönemin iyi kalemlerinden. kendisinin okuduğum ilk kitabı olmuş oldu. kitap samimi anlatımı ve ergenimsi diliyle anlattığı olayın ana karakterine bizi gayet de başarılı yaklaştırmış. hemen her hikaye anlamsız tebessümler hatta kahkahalar attırsa da sonunda ister istemez tüyleri ürperten bir hüzün oluşturuyor bir sonraki hikayeye başlamadan önce kendi çocukluğuna dönüyor, kendinden az çok bir şeyler mutlaka buluyorsun. emrah serbes hemen her kesimden seni, beni, herkesi anlatmış kitabında. türkiye gerçeklerinden tutun da o yaşlarda aslında fark edilmeyen akıl almaz travmaların tatlı sert bir dille anlatıldığı bir kitap olmuş. tam da dediği gibi "yoldan çıkmış bir neslin manifestosu" "zannettiğin gibi değil" isimli hikayenin kurgusu çok iyiydi. "üst kattaki terörist" adlı olan ise türkiye'nin acınası mastürbasyonunu yüzüme çarpan cinstendi. --- spoiler --- unutmanın acısı, ayrılığın acısından farklı. ayrılık hüzne yakın, unutmak kasvete. yani birini er geç unutmaya mahkum olduğunu bilmenin kasvetinden bahsediyorum. belki de neden bahsettiğimi bilmiyorum, sadece üzülüyorum. vasıfsız keder! --- spoiler ---

böyle bitmemeliydi

dogdugum zamandan beri

--- spoiler --- şehrimizdeki ilk yök karşıtı eylem. yirmi altı öğrenci, iki kürt, bir türk milliyetçisi, altmış çevik kuvvet polisi, yirmi özel güvenlik görevlisi ve her an müdahale etmeye hazır takviye esnaf kuvvetlerinin katılımıyla gerçekleşti. polisler grubu çembere alıp ellerindeki biber gazlarını sıkmaya başlayınca herkesin gözleri doldu. öne çıktım, "göz yaşartıcı gaz sıkmanıza gerek yok," dedim. "arkadaşlar zaten yeterince duygusal insanlar." --- spoiler --- (üst kattaki terörist/sayfa 100)

behzat ç. izledikten sonra gelen emrah serbes'in tüm yazdıklarını okuyacağım hissiyatiyla alıp bunu da çok güzel yazmış şerefsiz dedigim kitaptır. teşekkürler

okuduğum ilk emrah serbes kitabı.bu kitaptan sonra diğer kitaplarını da okumayı düşünüyorum. öncelikle çok samimi bir kitaptı,ki kitap okurken bu özelliğe çok dikkat ederim.bir kız olarak erkek çocuklarının hikayelerini okumaktan zevk aldım.trajikomikti. her karekter kendine hastı,her hikayede bir çok yerin altını çizdim. dopdoluydu,incecikti bitmesin istedim. - öne çıktım, "göz yaşartıcı gaz sıkmanıza gerek yok," dedim. "arkadaşlar zaten yeterince duygusal insanlar." - böyle de güzel alıntılarla doludur.

--- spoiler --- - ben mutsuzluğa karşıyım. dedim. + neden? -çok fazla mutsuz insan var. --- spoiler ---

çok güzel kitapti özellikle o ya anneannesi veya babannesi ile olan çocuğun hikayesi en sevdiklerimden guzeldi be en içten kitaplardan biri

önceden müftelaydik şimdi müptezel olduk...

Emrah Serbes’in kaleminden çıkmış kâh hüzünlendiren kâh güldüren etkileyici bir romandır. --- spoiler --- “Apartmanın girişindeki lambayı sen mi kırdın Bülent?” “Hangisini?” “Otomatik yanan, sensörlü lamba.” “Hayır.” “Komşu görmüş, yalan söyleme. Süpürge sapıyla kırmışsın dün gece.” Önüme baktım. “Neden kırdın?” Cevap yok. “Hasta mısın evladım? Söyle bana, neyin var, neden kırdın lambayı, yapma böyle…” “Kırdımsa kırdım, ne olacak! Çok mu değerliymiş?” “Lamba senden değerli mi evladım, lambanın amına koyayım, lamba kim? Yöneticiye de dedim. Lambanızı sikeyim, kaç paraysa veririz. Sen değerlisin benim için.” “Beni görünce yanmıyordu baba.” “Nasıl ya?” “Görmezden geliyordu, yanmıyordu. Kaç sefer yok saydı beni.” “E beni görünce de yanmıyordu bazen, böyle el sallayacaksın havaya doğru, o zaman yanıyor.” “Hadi ya! Sahiden mi?” “Evet. Ucuzundan takmışlar. Bizimle bir alakası yok.” Babama sarıldım yıllar sonra. --- spoiler ---

küçük erkek çocuklarının henüz genç yaşta yaşadığı kırıklıklarından ve hikayelerinden bahseden bir kitap. üst katımızdaki terörist hikayesi beni en çok etkileyendi aralarından. zaten ondan sonra tek başına da kitap olarak çıkarttı yayınevi.